«Η άρση του οδοντιατρικού απορρήτου επιτρέπεται όταν: α. Ο οδοντίατρος αποβλέπει στην εκπλήρωση νομικού καθήκοντος. Νομικό καθήκον συντρέχει όταν η αποκάλυψη επιβάλλεται από ειδικό νόμο, όπως στις περιπτώσεις γέννησης, θανάτου, μολυσματικών νόσων και άλλων, ή από γενικό νόμο, όπως στην υποχρέωση έγκαιρης αναγγελίας στην αρχή, όταν ο οδοντίατρος μαθαίνει με τρόπο αξιόπιστο ότι μελετάται κακούργημα ή ότι άρχισε ήδη η εκτέλεσή του και μάλιστα σε χρόνο τέτοιο ώστε να μπορεί ακόμη να προληφθεί η τέλεση ή το αποτέλεσμά του. β. Ο οδοντίατρος αποβλέπει στη διαφύλαξη έννομου ή άλλου δικαιολογημένου, ουσιώδους δημοσίου συμφέροντος, ή συμφέροντος του ίδιου του οδοντιάτρου, ή κάποιου άλλου, το οποίο δεν μπορεί να διαφυλαχθεί διαφορετικά γ. Όταν συντρέχει κατάσταση ανάγκης ή άμυνας δ. Η υποχρέωση τήρησης οδοντιατρικού απορρήτου αίρεται, εάν συναινεί σε αυτό εκείνος στον οποίο αφορά, εκτός εάν η σχετική δήλωσή του δεν είναι έγκυρη, όπως στην περίπτωση που αυτή είναι προϊόν πλάνης, απάτης, απειλής, σωματικής, ή ψυχολογικής βίας ή εάν η άρση του απορρήτου συνιστά προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας».
ΠΔ 39/2009, ά. 11, § 3
Κατά τον Κώδικα Οδοντιατρικής Δεοντολογίας επιτρέπεται η άρση του απορρήτου όταν ο οδοντίατρος μαθαίνει με τρόπο αξιόπιστο ότι σχεδιάζεται να συμβεί κακούργημα ή ότι έχει αρχίσει ήδη να συμβαίνει, οπότε και υποχρεούται να το καταγγείλει εγκαίρως στις Αρχές. Επίσης, όπως και με τον γιατρό και ο οδοντίατρος επιτρέπεται να άρει το απόρρητο όταν αποβλέπει έτσι στη διαφύλαξη συμφέροντος ή συμφέροντος, το οποίο δεν μπορεί να προφυλαχθεί διαφορετικά, καθώς επίσης και όταν υπάρχει κατάσταση ανάγκης. Η υποχρέωση τήρησης απορρήτου αίρεται αν υπάρχει συναίνεση του ατόμου που αφορά.