«1. Όποιος με κατάχρηση της παραφροσύνης άλλου ή της από οποιαδήποτε αιτία προερχόμενης ανικανότητάς του να αντισταθεί ενεργεί επ’ αυτού συνουσία ή άλλη ασελγή πράξη τιμωρείται […]. Αν ο παθών είναι ανήλικος, τιμωρείται […]».
«2. Όποιος με κατάχρηση των παραπάνω καταστάσεων προσβάλλει την αξιοπρέπεια άλλου στο πεδίο της γενετήσιας ζωής του με ασελγείς χειρονομίες ή προτάσεις που αφορούν σε ασελγείς πράξεις τιμωρείται […]. Αν ο παθών είναι ανήλικος, τιμωρείται […]».
«3. Αν η πράξη της παραγράφου 1 έγινε από δύο ή περισσότερους που ενεργούσαν από κοινού, […]».
ΠΚ, ά. 338
Σε αυτή την περίπτωση τιμωρείται ο δράστης που εκμεταλλεύτηκε κάποια ψυχική ή διανοητική ασθένεια, αναπηρία ή κάποιον άλλο παράγοντα ο οποίος καθιστά το θύμα ανίκανο να αντισταθεί, με σκοπό τη συνουσία ή την ασέλγεια (ασελγείς πράξεις). Το έγκλημα είναι κακούργημα και ειδικά αν το θύμα είναι ανήλικος η ποινή αυξάνεται. Επίσης, ο νόμος φροντίζει να καλύψει και τις περιπτώσεις που ο δράστης, εκμεταλλευόμενος τις παραπάνω συνθήκες ανικανότητας του θύματος να αντιδράσει, προσβάλλει την αξιοπρέπειά του με «ασελγείς χειρονομίες ή προτάσεις» για ασελγείς πράξεις (και αυτό το αδίκημα είναι πλημμέλημα). Ωστόσο στην περίπτωση που το θύμα είναι ανήλικος, το έγκλημα είναι κακούργημα.