«Αν δεν συντρέχει περίπτωση βαρύτερης αξιόποινης πράξης, τιμωρείται […]:
α) όποιος με συνεχή σκληρή συμπεριφορά προξενεί σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας σε πρόσωπο που δεν συμπλήρωσε ακόμη το δέκατο έβδομο έτος της ηλικίας του ή που δεν μπορεί να υπερασπίσει τον εαυτό του και ο δράστης το έχει στην επιμέλεια ή στην προστασία του ή ανήκει στο σπίτι του δράστη ή έχει μαζί του σχέση εργασίας ή υπηρεσίας ή που του το έχει αφήσει στην εξουσία του ο υπόχρεος για την επιμέλεια του,
β) όποιος με κακόβουλη παραμέληση των υποχρεώσεών του προς τα προαναφερόμενα πρόσωπα γίνεται αιτία να πάθουν σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας τους».
ΠΚ, ά. 312
Ουσιαστικά σκοπός της διάταξης αυτής είναι να προστατευθεί η ψυχική υγεία του ανήλικου παιδιού, το οποίο βρίσκεται στο στάδιο της ανάπτυξης της προσωπικότητάς του. Με το άρθρο αυτό προστατεύονται τόσο το παιδί μέχρι την ηλικία των δεκαεπτά, όσο και άτομα που λόγω ασθένειας, αναπηρίας ή καθυστερημένης ανάπτυξης δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Σε κάθε περίπτωση τα θύματα βρίσκονται σε σχέση εξάρτησης από το δράστη, δηλαδή ο δράστης είτε τα έχει στην επιμέλειά του (π.χ. γονείς, επίτροποι, δάσκαλοι, προσωπικό αναμορφωτηρίου) είτε στην προστασία του προσωρινά (π.χ. παραμάνα, νταντά) ή για άλλο λόγο διαμένουν στο σπίτι του. Η επιμέλεια εδώ αναφέρεται στην εποπτεία και τη φροντίδα. Επίσης, ο δράστης μπορεί να έχει σχέση εργασίας ή υπηρεσίας με το θύμα ή να το έχει αφήσει στην εξουσία του αυτός που έχει την επιμέλεια του παιδιού (π.χ. γονιός άφησε το παιδί στη γειτόνισσα).
Ακόμη, τιμωρείται και όποιος εσκεμμένα παραμελεί την υποχρέωση που έχει από το νόμο να φροντίζει τον ανήλικο. Ένα παράδειγμα είναι οι γονείς που έχουν νομική υποχρέωση να φροντίζουν το παιδί τους και αποφεύγουν να του δώσουν ινσουλίνη, ενώ είναι διαβητικό, με σκοπό να κινδυνεύσει η ζωή του (το άρθρο 312 ΠΚ ως ειδικότερο του 308 εφαρμόζεται έναντι του τελευταίου).