«1. Όποιος ενώ έχει υποχρέωση εποπτείας ανηλίκου νεότερου από δεκαοχτώ ετών παραλείπει να τον παρεμποδίσει από την τέλεση αξιόποινης πράξης ή από το να επιδίδεται στην πορνεία τιμωρείται […] αν δεν συντρέχει περίπτωση να τιμωρηθεί αυστηρότερα με άλλη διάταξη.
«2. Όποιος από αμέλεια γίνεται υπαίτιος της παράλειψης της προηγούμενης παραγράφου τιμωρείται […]».
«3. Η ποινή της παρ. 1 επιτείνεται […] και της παρ. 2 σε […], αν οι υπαίτιοι της παράλειψης έγιναν γονείς, επίτροποι, ή κηδεμόνες υπό την υπεύθυνη επιμέλεια των οποίων έχει τεθεί ο ανήλικος σύμφωνα με το άρθρο 122 αυτού του Κώδικα».
«4. Αν η πράξη που τέλεσε ο ανήλικος είναι πταίσμα, το δικαστήριο μπορεί να απαλλάξει από κάθε ποινή τον υπαίτιο της παράλειψης των παρ. 1-3».
ΠΚ, ά. 360
Τιμωρείται αυτός που ενώ έχει υποχρέωση εποπτείας ανηλίκου δεν τον εμποδίζει, είτε από πρόθεση (δόλο) είτε από αμέλεια, α) από εγκληματική συμπεριφορά ή β) από το να επιδίδεται στην πορνεία. Το αδίκημα είναι πλημμέλημα.