«Η άρση του ιατρικού απορρήτου επιτρέπεται όταν: α) Ο ιατρός αποβλέπει στην εκπλήρωση νομικού καθήκοντος. Νομικό καθήκον συντρέχει όταν η αποκάλυψη επιβάλλεται από ειδικό νόμο, όπως στις περιπτώσεις γέννησης, θανάτου, μολυσματικών νόσων και άλλες, ή από γενικό νόμο, όπως στην υποχρέωση έγκαιρης αναγγελίας στην αρχή, όταν ο ιατρός μαθαίνει με τρόπο αξιόπιστο ότι μελετάται κακούργημα ή ότι άρχισε ήδη η εκτέλεσή του και, μάλιστα, σε χρόνο τέτοιο, ώστε να μπορεί ακόμα να προληφθεί η τέλεση ή το αποτέλεσμά του. β) Ο ιατρός αποβλέπει στη διαφύλαξη έννομου ή άλλου δικαιολογημένου, ουσιώδους δημόσιου συμφέροντος ή συμφέροντος του ίδιου του ιατρού ή κάποιου άλλου, το οποίο δεν μπορεί να διαφυλαχθεί διαφορετικά. γ) Όταν συντρέχει κατάσταση ανάγκης ή άμυνας».
Ν. 3418/2005, ά. 13, § 3
Σύμφωνα με τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας, ο ιατρός μπορεί να άρει το απόρρητο μεταξύ άλλων όταν έχει πληροφορηθεί ότι συμβαίνει ή ότι σχεδιάζεται να συμβεί κακούργημα, οπότε και υποχρεούται να το αναγγείλει έγκαιρα στις αρχές. Επίσης, το απόρρητο αίρεται όταν έτσι ο γιατρός προστατεύει έννομο συμφέρον, όπως το έννομο συμφέρον του παιδιού που κακοποιείται ή παραμελείται και έχει δικαίωμα να προστατευτεί, ή και το δημόσιο έννομο συμφέρον, αφού όπως προαναφέρθηκε η κακοποίηση παιδιών είναι ζήτημα δημόσιας υγείας. Επιπλέον, όταν υπάρχει κατάσταση ανάγκης, δηλαδή όταν επίκειται κίνδυνος ή είναι παρών για τον ανήλικο, επιτρέπεται η άρση του απορρήτου, εφόσον αυτή αποσκοπεί στην αποτροπή του κινδύνου.