«Η αφαίρεση του συνόλου της επιμέλειας του προσώπου του τέκνου και από τους δύο γονείς και η ανάθεσή της σε τρίτο διατάσσονται από το δικαστήριο μόνο όταν άλλα μέτρα έμειναν χωρίς αποτέλεσμα ή κρίνεται ότι δεν επαρκούν για να αποτρέψουν κίνδυνο της σωματικής, πνευματικής ή ψυχικής υγείας του τέκνου. Το δικαστήριο ορίζει την έκταση της γονικής μέριμνας που παραχωρεί στον τρίτο και τους όρους της άσκησής της. Το δικαστήριο αποφασίζει την ανάθεση της πραγματικής φροντίδας ή της επιμέλειας στον τρίτο κατά τη δεύτερη παράγραφο του προηγούμενου άρθρου ή την πρώτη παράγραφο του παρόντος, ύστερα από έλεγχο του ήθους, των βιοτικών συνθηκών και γενικά της καταλληλότητάς του, στηριζόμενο υποχρεωτικά σε βεβαίωση αρμόδιας υπηρεσίας. Η ανάθεση γίνεται σε κατάλληλη οικογένεια, κατά προτίμηση συγγενική (ανάδοχη οικογένεια) και, αν αυτό δεν είναι δυνατό, σε κατάλληλο ίδρυμα».
ΑΚ, ά. 1533
Η ανάθεση της επιμέλειας του παιδιού σε τρίτο πρόσωπο γίνεται με απόφαση του δικαστηρίου μόνο όταν τυχόν προηγούμενα μέτρα δεν είχαν αποτέλεσμα ή όταν κινδυνεύει η σωματική, πνευματική ή ψυχική υγεία του ίδιου του παιδιού. Πριν από την ανάθεση της επιμέλειας σε τρίτο πρόσωπο προηγείται πάντα έλεγχος από κοινωνική υπηρεσία, ώστε να διασφαλιστεί ότι οι συνθήκες διαβίωσης, το περιβάλλον αλλά και το ήθος του συγκεκριμένου προσώπου είναι κατάλληλα για το παιδί. Το δικαστήριο μπορεί να αναθέσει την επιμέλεια (συνεπώς και τη γονική μέριμνα, συνολικά ή εν μέρει) σε ανάδοχη οικογένεια, κατά προτίμηση συγγενική, αλλά και μη συγγενική (την οποία συνήθως προτείνει το άτομο που εισηγείται και τη λήψη του μέτρου), σε οικογένεια με ή χωρίς παιδιά ή και μονογονεϊκή, ακόμα και σε μεμονωμένο άτομο (βλ. και άρθρα 1 και 2, § 3, ΠΔ 86/2009, «Οργάνωση και Λειτουργία του Θεσμού της Αναδοχής Ανηλίκων»). Αν τα προηγούμενα δεν είναι εφικτά, η ανάθεση της επιμέλειας γίνεται σε κατάλληλο ίδρυμα. Σε κάθε περίπτωση προηγείται αξιολόγηση καταλληλότητας.